آوای رهایی
پراکنده های سینا مالکی
مغول ها هنوز می درند و می سوزانند
آرشیو قدیمی ترین روزنامه کنیا سوزانده شد و تلویزیون رسانه ای آن توسط دولت نابود گردید. اولین کتابخانه تخصصی زنان بسته می شود. لیست کتاب های بابا را می دیدم. بالغ بر 5000 کتاب و تنها 1500 تا از آن ها باقی مانده بود. بابا بقیه چه شدند؟ روزهای آغازین دهه 60 بود. بوی نفرت وخون می آمد. هرکس پی قدرت بود و اکثر بچه ها قربانی کتاب ها و مجلاتی بودند که می خواندند. تنور خانه حاج خانم شاهد سوزاندن ده ها هزار کتاب بود. هفت قرن پیش بود مغول ها در حمله به ایران همه چیز را نابود می کردند، کتاب ها را و تمام منابع علم، فرهنگ و تاریخ را سوزاندند. قرن 21 است. عصر ارتباطات. یکی می سوزاند، یکی سانسور می کند و همه به نام خلق ها و برای آن که خود را خیرخواه مردم می دانند. در دهه 60 اصلاح طلبان امروز حاکم بودند، به کتابخانه ملی رفتند آگاه شدند و پشیمان، بخشیده شدند. آیا زمانی می رسد که همه آگاه شوند و اقرار به پشیمانی کنند. مردم بخشنده اند، اگرچه آرشیو و حاصل زحمت روزنامه نگاران بر باد رفته است و یک نسل قربانی دگم اندیشی شده است. گفتار مصدق را به یاد می آورم که بعدها توسط ماندلا تکرار شد: اگرچه نمی توانم فراموش کنم، اما می توانم ببخشم