آوای رهایی
پراکنده های سینا مالکی
حقوق زنان اولویت اول دیروز، امروز و فردا
اعلامیه جهانی حقوق بشر در تک تک بندهایش به خصوص در ماده 2 اعلام می دارد تمامی انسان ها صرف نظر از رنگ، نژاد، جنس، عقیده، مذهب و... از تمامی آزادی ها و حقوق مصرح در این بیانیه بر خوردار است. دولت ایران چه در رژیم گذشته و چه در دوران اخیر آن را امضا کرده و متعهد به اجرای آن است. باید توجه داشت که مبنای این حقوق حداقل حقوقی است که یک انسان باید برخوردار باشد. از آغاز اصلاحات که 14 سال بیشتر نداشته ام تا امروز همواره معتقد بودم که حقوق زنان و تلاش در جهت آزادی و برابری جنسیتی باید سرلوحه تمامی برنامه های اصلاحی قرار گیرد. سال ها شاهد ستم و خشونت جسمی و روحی زنان در تمام مناطق ایران بوده ایم و جای شکی باقی نمی گذارد که در جامعه سرشار از خشونت، تفکر استبدادی و نقض حقوق چه دولتی و چه بیش از آن درون خود جامعه هر تلاشی در راستای بسط آزادی ناکام می ماند. کاری به نتایج علمی و تحقیقاتی اخیر که قدرت تحلیل و مدیریت زنان را بیشتر از مردان نشان می دهد ندارم. به خود بنگریم از کودکی برایمان مادری تعریف کرده اند که وظیفه اش شیر دادن، تربیت کردن و تبدیل ما به انیشتن بوده تا مردی به نام پدر نشسته بر برج عاج پز بدهد و نام خانوادگی خویش بزرگ کند. مادری را شناخته ایم که در سر سفره عقد حقی برای دخالت نداشته است و پدری که ممکن است حتی در طول این سال ها یک لحظه صمیمی با دختر خویش نداشته فرمانروا و فروشنده دختر بوده است. از بچگی تربیت شده ایم که زنان مکمل مردان هستند و عجب که بسیاری از دختران نیز این تیوری غلط را پذیرفته اند. از کودکی این مرد است که انتخاب می کند و زن این حیوان زیبا بهر لذت ما و بخشی از اموال ماست که تا پیش از ازدواج مظهر ناز و پس از آن فرومایه ای که با کفن سفید و یا حتی غرق به خون ما بیرون می رود. این ها که خوب است، در دوران جوانی هر دختری را دیده ایم متلکی رکیک نثار او کرده ایم و هیچ نیندیشیدیم که چه آزار روحی عظیمی اگر جسمی نباشد به او روا داشته ایم. آقایان گل و ای پرچمداران راستی و صداقت لحظه ای فکر کنید و خود را جای زنی بگذارید که می خواهد برای کاری، تفریح که پیشکش، بیرون برود. به سر کوچه نرسیده شانس بیاورید فقط از تیر چراغ برق حرف نمی شوید. وای به حالتان اگر جوابی دهید که حالا باید تا اجداد مادریتان هم از صفات شنیع در گور بلرزند و یا اگر کمی ادامه دهید شاید باور کنید، سخت است نوشتنش، کتکی هم نوش جان کنید. خود می دانید که چه می گویم. آقایان روشنفکر و تیوری پرداز یا فیلسوف ویا.... کجا نشسته اید. خود را به خواب زده اید زنان 70 % دانشگاه ها را پر کرده اند و به حق و زیر تمام رنج هایی که به آنها روا داشته اید این کار را کرده اند. حاصل تلاش آن ها را با تنها 13% اشتغال کشور داده اید. در کشوری چنین چه حاصل اگر انتخاباتش از فرانسه آزادتر یا دادگاه هایش از آمریکا مردمی تر باشد. روی سخنم با شماست ای آقای برج عاج نشین، خود شکن این بنیان ضد بشری مردسالاری را، که گر نشکنی زیر بار آگاهی گسترنده زنان له می شوی. سرتان را از زیر برف بیرون بیاورید ای آزادیخواهان تمامت خواه که جایی بهتر از کنگره آمریکا برای گفتمان مردسالارتان نیافته اید، من نیز چون شما هستم و خود بزرگترین ناقض حقوق زنان. ای آقای تیوری پرداز اصلاحات که احساس می کنی هنوز در زمان لاک و هیوم زندگی می کنی این صدا را بشنو. آری دوستان، راه آزادی، حقوق بشر و دموکراسی بدون تلاش برای احقاق حقوق و آزادی زنان پیموده نمی شود. اصلاحاتی که نیمی از جامعه را فراموش کرده است عین استبداد است و راهش به ناکجا آباد. نیمی از جامعه که از کوچکترین حقوق خویش که انسان بودن است نیز محروم است. روز جهانی زن را در کنار زنان مظلوم ستم دیده اما استوار ایران و جهان گرامی می دارم و شمعی بر مزار خشک اندیشی شما مردسالاران روشن می کنم
12:35 PM سینا مالکی.
|