آوای رهایی
پراکنده های سینا مالکی
به سیمین بهبهانی عزیزم که امروز زنانه ایستاد
تقدیم به سیمین عزیزم ودیگر دختران و زنان سرزمینم که در پارک دانشجو سرافرازانه برگی درخشان از تاریخ ایران و جهان ورق زدند
زخم
تنش را گرفتند هیچ نگفت
موهایش را به حصار کشیدند دمی بر نیاورد
گفتند دادگری نمی دانی
کرسی قضاوت را به کناری نهاد
ندا دادند حکومت را به تو چه کار
ردای دولت از تن به در کرد
صدایش را بریدند
آوایی که قرن ها خاموش شده بود
آن گاه که به پاسداشت تهمانده های روحش بپاخاست
ضربه های باتوم پاسخش شد
و داستان ادامه داشت
شب شکست
1 Comments:
Blogger آهو said...
چنين رفتاري با يك شاعر عزيز و معروف مايه شرمساريه