سال ها بود آقای سهراب پور رییس دانشگاه صنعتی شریف بودند و هیچ وزیر علومی نمی توانست این مدیر توانا که هدایت یکی از بهترین دانشگاه های فنی کشور را به عهده دارند تغییر دهد. در دانشگاه علم و صنعت دو بار شاهد درگیری دانشجویان و رییس دانشگاه بودم. یکی هنگامی که قریب به 2000 دانشجو در اعتراض به اخراج گسترده آقای شهرتاش دفتر ایشان را به مدت یک هفته اشغال کردند و بار دیگر پارسال هنگامی که دکتر یزدی در دانشگاه سخنرانی داشت رییس دانشگاه علم و صنعت آقای دکتر صالحی توسط بسیجیان گروگان گرفته شد و این استاد دانشگاه از آنان کتک نیز خورد. من در هر دو مورد ضاربان را محکوم کردم زیرا معتقدم احترام استاد یک چیز است و اعتراض مساله ای دیگر

قضیه از آن جا شروع می شود که از سالیانی پیش دایما بسیج و سپاه اصرار دارند تا تعدادی از شهیدان دوران جنگ تحمیلی برای حفظ ارزش ها در دانشگاه ها به خاک سپرده شوند. در دوران وزارت دکتر معین به شدت با این طرح غیر عقلانی مقابله شد. اما در دوره جدید از همان ابتدا این مساله پیگیری می شد. این در حالی است که دانشگاه های ایران مشکلات بسیار اساسی چون رکود علم و تحقیقات دچار هستند و کسی اصلا به آن فکر هم نمی کند. دیروز عده ایی از دانشجویان نزدیک به 600 نفر در برابر مسجد تجمع می کنند تا با بانیان این امر مخالفت کنند. اما بسیجیان و نیروهای لباس شخصی که ریاست دانشگاه باید مانع حضور آن ها در دانشگاه می شد بار دیگر پرونده حمله وحشیانه به تجمعات اعتراضی را تکمیل می کنند و دانشجویان این دانشگاه که از افتخارات ایران و جهان هستند را هدف ضرب و جرح قرار می دهند. دوستانی که در ان جت حاضر بودند از انفجار دو شی خبر می دهند و در حالی که دسته ای آن را گاز اشک آور می دانند دسته ای دیگر ترقه هایی به دود و صدای بالا. در تمام این صحنه ها جناب سهراب پور حاضر بوده اند و سپس به دفتر خود می روند تا شاید دانشجویان را ارام کنند اما عده ای از دانشجویان خشمگین پیش از رسیدن ایسان به دفترشان ضمن اشغال این دفتر اقدام به ضرب و شتم اقای سهراب پور می کنند. هم اکنون کلاس های درس در دانشگاه شریف تعطیل است و این دانشگاه که در 8 سال اخیر هیچ گاه روی خشونت ندیده بود و دانشجویان آن از منفعل ترین ها محسوب می شدند جوی به شدت ملتهب دارد. به نظر من باید قاطبه دانشجویان شریف از اقای سهراب پور عدر خواهی کنند. دوران مدیریت ایشان از بهترین و طلایی ترین سال های این دانشگاه بوده و نمی بایست به خاطر آن چه که شاید در اختیار ایشان نبوده به مقام این استاد گرانقدر توهین می شد. اما شعله های اندک اعتراضی که امروز دارد سرکوب می شود خاموش نخواهد شد و من امیدوارم صبر از کف نرود و دوباره شاهد دور خشونت نباشیم. که حجم گسترده اعمال خشونت در برابر هر نه! نشانی دیگر در خود دارد