آوای رهایی
پراکنده های سینا مالکی
خجسته آزادی خرمشهر گرامی باد
امروز سالروز آن روز تاریخی است. می رود که در 24 امین سالگردش یادی از آن روز بکنیم. تاریخ هر ملتی سرشار است از پیروزی ها و شکست ها و یادمان هایی که گاهی در یادش زانوی غم به بغل می گیریم و برای دیگری جای آن دارد تا بطری گشوده شود و پایکوبی به راه انداخته شود.

3 خرداد 1361 یکی از آن روزهای تاریخی و به عقیده من بهترین و برترین روز تاریخ ایران است. روزی که سربازان وطن و شجاع دلان صف شکن،ریشه بعثی های جنایت کار را از خرم شهر عزیزمان زدودند.

مردمان قهرمان ایران از زن ومرد، از کوچه های به غم نشسته اهواز تا خیابان های زاهدان و ایرانشهر، تا البرز سرفرازمان، تا خلیج همیشگی پارس و تا قلب میهن در تهران به کوی و برزن ریختند. شیرینی خوردند، نوشیدنی نوشیدند و رقص و پایکوبی عظیمی به راه انداختند. چونان شادی عظیمی این سرزمین به خود شاید تنها در شامگاه پیروزی انقلاب رهایی بخش 22 بهمن 57،آن هنگام که مریم ریاضی به همراه آن پسرک انقلابی خبر پیروزی انقلاب را به جهان رساندند، ندیده باشد. هیچ پیروزی دیگری حتی قهرمانی در جام جهانی شیرینی آن ندارد و نخواهد داشت.

ارتشیان و سپاهیان ایران که درست از روز 31 شهریور مردانه در برابر دشمن استاده بودند، اگر چه در شروع به دلیل بی نظمی نظامیان و دلایل دیگر ناگزیر از عقب نشینی شد، اما شجاعانه ایستاد تا در شامگاهی دیگر از تاریخ پر فراز و نشیب سرزمین عزیزمان پس از شکست حصر آبادان، در درخشان ترین عملیات نظامی تاریخ ایران، فتح المبین، عملیاتی که همه عشق بود و ایثار در راه وطن و سرافرازی مردمان ایران از هر نژاد و رنگ و مذهب و زبانی، خرم شهر را به دامان پاک میهن آریایی مان بازگرداند. در هنگامه پشتیبانی سنگین نظامی، اطلاعاتی و سیاسی جبهه شرق و غرب از صدام جنایت پیشه، پاک دلان وطن تا پشت دروازه های بصره نیز رفتند.

از آن جا که ما آغاز کننده جنگ نبودیم، هدفمان هم تنها دفاع از خاک ایران بود، و در خاک دشمن بودیم، پس از فتح خرمشهر بهترین زمان برای پایان جنگ، اعلام آتش بس و آغاز مذاکرات صلح بود. صلحی که می توانست جلوی کشته شدن بسیاری از نیروهای جوان ایران را بگیرد، غرامت های متنابهی به ایران پرداخته شود ، وزن سیاسی ایران در جهان را به شدت بالا ببرد، و بسیاری از سرمایه های مادی و معنوی ایران در سال های ادامه جنگ از دست نرود. به هر روی تحت تصمیمی که تاریخ درباره آن به انصاف قضاوت خواهد کرد، جنگ 5 سال دیگر ادامه یافت، عراق کنام نیروهای تروریست مخالف نظام شد، سرمایه های مادی و بسیار از آن مهم تر انسانی بسیاری بر باد رفت، در شرایطی ناچار به پذیرش صلح شدیم که در ضعف بودیم و موقعیت ضعیف سیاسی ما را وادار کرد تا از بسیاری از حقوق خود از جمله غرامت یک تریلیون دلاری خود بگذریم و...

فارغ از هر نتیجه ای که ادامه جنگ پس از فتح خرمشهر داشت یا نداشت، آن چه مهم است آن است که این روز بزرگ ترین و شکوه انگیزترین روز تاریخ ماست. روزی که ایرانی هویت خویش را جهانی ساخت و پیوندی با نبردهای آزادی بخش ملی جهانی هم چون آزادی استالین گراد در جنگ جهانی دوم برقرار کرد. در چنین روزهایی در سراسر جهان مردم شادی می کنند و یاد آن ها که در راه خاک وطن جان باخته اند را زنده نگه می دارند. این روزها نشان اتحاد ملت های جهان است علیه جنگ و خشونت. باشد که تمامی دولت های جهان که چشمان ناپاک خویش را به این سرزمین دوخته اند بدانند که برای ایرانی هیچ چیزی مهم تر از خاکش نیست.
------------------------------------------------------------------------------------------------
دیروز به مناسبت دوم خرداد با بچه های صبح رفتیم دیدار معین و بعد هم مشارکت. جلسه خوبی بود و از همه بهتر گنجی بود که با شجاعت در جو چپ گرای جلسه از سرمایه داری و لیبرالیسم دفاع کرد و اگر چه سوسیالیت ها و غیر سکولارها را خوش نیامد، اما آن قدر متین، عقلانی و مستدل بود که شاید تنها لیبرال ها بتوانند آن را از درون نقد کنند. که اتفاقا می خواهم این کار را بکنم. (چشمک) متن سخنان گنجی در این جا بیابید. اما به طور مفصل در پست بعدی راجع به دیدار معین، مسایل تبریز و دور جدید خشونتی که می رود اقتدارگرایان به کشور تحمیل کنند و بسیاری مسایل دیگر می نویسم.