آوای رهایی
پراکنده های سینا مالکی
یک نقد عالی
فرناز عزیز نقدی کرده بر دفتر تحکیم که واقعا خواندنی است. حیفم آمد در پستی جداگانه آن را نگذارم:
هیچ وقت جنبش دانشجویی، جاذبه ای برای من نداشت که جذب آن شوم. حتا با اینکه سالهای دانشجویی من، با بعضی وقایع مهم و دردناک دانشگاه همزمان بود. برای این عدم علاقه مندی دلایلی داشته و دارم... اما این اواخر که به دلیل بازداشت مهندس موسوی خوئینی دوبار در دفتر ادوار تحکیم وحدت حاضر شدیم، مهم ترین دلیلم از همیشه برایم ملموس تر بود. بار اول، تحمل ان فضای مردانه برایم واقعن سخت بود... منظورم از فضای مردانه تنها حضور پرتعداد مردان نیست،نه! ادوار تحکیم وحدت اعضای زن زیادی دارد. لمس و درک ساختارهای مردانه ای بود که من همیشه دو پای یدک هم قرض کرده و از این چنین فضاهایی در می روم. بار دوم اما انگار از بار ان فضای مردانه اندکی کاسته شده بود. شاید دلیلش سخنران برنامه، شیرین عبادی بود. نمی توانم بگویم چقدر حس خوبی داشتم وقتی در ان فضای مردانه- که اتفاقن این بار تعداد مردان هم غالب بود- شیرین عبادی با صلابت و اطمینان گفت:« پیروزی جنبش فمینیستی راه را برای دموکراسی باز می کند.» حضورش در فضاهای متفاوت واقعن ضروری و موثر است. حرف هایش را ما جنبش زنانی ها بارها شنیده ایم، اما بسیاری دیگر نه. من به وضوح می دیدم که بعضی از دیدگاه ها و استدلال های او چقدر برای حاضران تازگی و جذابیت داشت. راستش آن روز انگار آن فضای مردانه دفتر ادوار تحکیم وحدت، کمی ترک خورد