بالاخره بار دیگر دیدیم که باج دهی های بیش از حد دایما بر طبل اعتدال خود تعریف کوبیدن محمد قوچانی به کجا کشید. نه محمد جان هر چه تو پایین بیایی دستگاه زور پایین نمی آید. شرق می توانست مانند صبح امروز یا جامعه سرافراز بسته شود اما در شرایطی شرق تعطیل شد که دیگر نه نشانی از اصلاح طلبی داشت و نه پایبندی به جریان آزاد اطلاعات. حجم انبوه مطالب عمیقی که در بایگانی شرق بدون چاپ قرار می گرفت دال بر این موضوع بود. من از تعطیلی شرق ناراحتم اما امری بعید نمی دانستم زیرا معتقدم در برابر ستمگر کوتاه آمدن نه عقلانی است نه اعتدالی است و نه نشانی از آزادگی است. من بیش از همه از این ناراحتم که شاید کمتر مقالات دوست عزیزم محمد جواد روح را بخوانم. زیرا در میان آن جمع تنها کسی بود که به پای آرمان آزادی و عدالتش ایستاد و هرگز مطالبی در جهت تحکیم وضع موجود ننوشت.
می دانم الان بسیارانی می گویند این تندروی است و منش شرق اعتدال بود و میانه روی. اما این گونه نیست برادران آن چه شرق و سردبیرش کردند نه میانه روی که تزویر بود در جهت حفظ جناب پدر خوانده.
به هر حال لگد زدن به مرده کاری شرافتمندانه نیست. هیچ صدایی چه راست چه چپ چه فاشیست چه مک کارتیست و... نباید خاموش شود.