می دانستیم چنین خواهد شد. این سوی جهان کریسمس را جشن می گیرند، آن سوی خون می ریزند. نمی توان این متن را به عنوان تحلیل نوشت، چه چیز را باید تحلیل کرد، درندگی در عصر هوشیاری و بیداری. یک گروه به اصطلاح مقاومت، غزه را در حصار گرفته، به زمین های اسرائیل موشک های دست سازی را ارسال می کند که نه دقتی دارند و نه توانایی تخریبی چندانی. اما توانایی آن را دارند که بهانه لازم را به اسرائیل بدهند، تا حمله ای مرگ بار به غم زده ترین منطقه جهان انجام دهد و محنت را صد چندان کند. وضع "مقاومت" حماس به همان وضع خنده دار گروه هایی تبدیل شده که نه شرایط زمان و نه مکان خود را قابل به تشخیص هستند و حقوق مردم تحت سلطه خود را قربانی اهداف قدرت های دیگر کردند. کار را با آن جا رساندند که دولت اسرائیل، وزیر خارجه خود را به مصر ارسال کند و به آن ها بگوید که حمله دفعی به غزه انجام خواهد داد و موافقت ضمنی آن ها را نیز گرفت.

در غزه هم حملات به گونه ای بود که نشان از مطالعه دقیق مواضع حماس در طول شش ماه آتش بس داشت. اکثر قریب به اتفاق کشته شده ها، نظامیان متعلق به گروه حماس و جهاد اسلامی بودند. در طول دو دهه گذشته، چنین حملاتی به چنین دقت و سرعتی از سوی اسرائیل بی سابقه بود. اسرائیل نشان داد توانایی نابودی کامل نیروی نظامی حماس را به هر قیمتی دارد، آن هم زمانی که این گروه قدرت تشخیص شرایط را ندارد.

می توان نشست و مانند همیشه فحاشی به اسرائیل را شروع کرد و تظاهرات علیه اسرائیل کرد، اما آیا در طول سالیان اخیر از اسرائیل کسی جز این را دیده است. اسرائیل نشان داده که پاسخ کلوخ را با توپ و تانک و حمله هوایی می دهد. اسرائیل دوست داشت تا بهانه ای به دست آورد و مرزهای غزه را ببندد تا مقاومت فلسطینی را یارای پیشرفت و به روز رسانی نباشد و حماس به خوبی این خواسته را فراهم کرده است. در این بین سئوالاتی متوجه حماس است، از بیش از 200 موشکی که به نگف ارسال کردید چه چیزی جز کشتن دو دختر بچه فلسطینی بی گناه به دست آوردید؟ اما این بهانه را به اسرائیل دادید تا اهداف دقیق خود را به صورت ضربتی به انجام برساند. هر ناظری در تعجب می ماند، جنبشی که در آرایش مقاومت قرار دارد، چطور اکثر نیروهایش در پایگاه پلیس جمع شده بودند؟ این کودکانی که در موقع حملات مدارسشان تعطیل شد، هیچ پناه گاهی نداشتند. وقتی همه چیز در آستانه جنگ بود و خود هم مشغول آتش باران اسرائیل، مدارس غزه چرا باز بوده اند. از کودکان سپر انسانی در برابر یکی از بی رحم ترین ارتش های دنیا ایجاد کردید؟ آقایان مسئول در غزه، در طول این چند سال در نبرد نظامی با اسرائیل چه چیزی به دست آورده اید. تعداد افرادی که در نبرد با جنبش الفتح از برادران فلسطینی خود کشته اید، بیشتر بوده یا تعداد سربازان اسرائیلی؟ چرا شرایط را به جایی رساندید که کشورهای عرب نیز حامی حملات اسرائیل به غزه باشند؟ آقای خالد مشعل، رهبر در تبعید، خوش در سوریه نشسته اید و ملتی را در شهرها به قربان گاه برده اید. گیرم در نتیجه فساد مقامات الفتح زمانی شما از سکوی دموکراسی بالا رفته اید اما وقت آن نرسیده که دوباره انتخاباتی برگزار شود؟ شاید مردم غزه نخواهند که شما به این روند ادامه دهید.

حملات اسرائیل به غزه بار دیگر نشان داد که اسرائیل به آسانی تن به صلح نمی دهد و همواره به دنبال بهانه ای است تا زیر همه چیز بزند. علاوه براین، نشان داد که راه حل عملا مرده دو کشور، رویایی دست نیافتنی است. مدت هاست روشنفکران جهان پیشنهاد تشکیل یک کشور به نام اسرائیل یا هر نامی با حقوق کامل اعراب برابر یهودی ها داده اند. اسرائیل به زیر بار این پیشنهاد نمی رود، چرا که در آن صورت ظرف مدت کمی مجبور به ترک ماهیت یهودی خود می شود و عملا دولت یهود از بین می رود. اما در صورتی که فلسطینیان بازی دو کشور را رها کنند و به جای سلاح در شرایط حال حاضر به سوی مقاومت مدنی حرکت کنند، می توانند چنین پیشنهادی را عملی کنند. گروه های فلسطینی اگر در حقیقت دنبال حقوق مردم فلسطین هستند، بهتر است بیش از آن که به فکر تشکیل دولتی برای سلطه گری خود باشند، به فکر تامین حقوق اجتماعی و سیاسی مردم خود باشند. اعراب با ارائه طرح صلح عربی و پیشنهاد به رسمیت شناختن اسرائیل، گامی بزرگ را برداشته اند. آیا زمان آن برای گروه هایی نظیر حماس فرا نرسیده تا حداقل با پشتیبانی از چنین طرح هایی زمینه کاهش محنت مردم فلسطین را فراهم آورند؟ تندروی های گروه های فلسطینی تنها جبهه راست افراطی جهانی را تقویت می کن، نه مقاومت فلسطین را.